Standardowe listy (wykazy)

\begin{itemize}
\item Ala ma kota
\item Ola ma asa
\end{itemize}
\begin{enumerate}
\item Ala ma kota
\item Ola ma asa
\end{enumerate}
\begin{description}
\item[A] Ala ma kota
\item[B] Ola ma asa
\end{description}

Jak widać, poszczególne elementy listy są poprzedzane wywołaniem makroinstrukcji \item. Posiada ona jeden opcjonalny parametr. W przypadku enumerate i itemize określona jest wartość domyślna (zgodnie z opisanym na początku sensem), w przypadku description wartość domyślna nie jest określona.

W przypadku wykazów enumerate i itemize wywołanie makroinstrukcji z parametrem powoduje, że wyróżnikiem (etykietą) będzie wartość parametru, a nie wartość domyślna (w przypadku enumerate nie jest inkrementowany licznik).

Użytkownik może zmieniać wyróżnik elementu listy. W przypadku listy numerowanej najlepiej dołączyć pakiet enumerate, który definiuje taką listę w bardziej elastyczny sposób, umożliwiając zmianę numeracji za pomocą parametru.
np:

\begin{enumerate}[a)]
\item Ala ma kota
\item Ola ma Asa
\end{enumerate}
spowoduje oznaczanie kolejnymi, małymi literami alfabetu a), b) itd. Prawa rządzące budową listy można poznać czytając:
enumerate
itemize
description

mirror server hosted at Truenetwork, Russian Federation.